Chełmno

 Chełmno to właściwie mozaika małych obdrapanych kamieniczek, kwitnących mchem ścian i czerwonych od znienawidzonych przeze mnie pelargonii. Zaniedbane budynki, kwitnące balkony.

 Duży zespół klasztorny obejmowany przez wieki przez  kolejne zgromadzenia. Aktualnie zajmowany przez siostry Miłosierdzia( tak zwane szarytki). Tak sympatycznych zakonnic w życiu nie widziałam, ciągle uśmiechnięte, żartowały wesoło ucząc się posługiwania nową kosiarką. Obdarowały mnie najcieplejszym spojrzeniem w życiu i cukierkiem z nadzieniem śliwkowym.

 Sklepienie siatkowe, gotyckie w kaplicy klasztornej Jana Chrzciciela i Jana Apostoła.

 Majster bywa złośliwy, o czym przekonała się matka przełożona zgromadzenia gdy chciała wybudować wieżę. Chociaż to krakusy są rzekomo skąpe to jednak i siostry mają węża w kieszeni. W trakcie powstawania kolejnej dobudówki, oszczędzały na płacach robotnikom. Ci więc stworzyli tak nie fortunny i brzydki kształt wierzy przypominający podobno flakon w którym przeorysza trzymała pieniącze, a zamiast dachówki stworzyli dach z cegły. Brawa dla nich!

 Takie podwórka były inspiracją dla Radomskiego Kuby oraz naszej Olki która była reprezentantką brutalizmu.

 

Piotruś robił artystyczne zdjęcia.

 Kościół św. Ducha. Obdrapany, brudny i zapomniany. By lepiej nam się malowało puszczono nam koncert organowy z płyty. Idealnie melodia pasowała to jasnego ale ponurego wnętrza, gdzie spod tynku wyzierały cudne średniowieczne freski i polichromie.

 Konstrukcja zaawansowana- to znaczy być inżynierem

 Kościół Farny.

 Wystawa

Jesteśmy artystami pijemy gdzie możemy, a ideał sięgnął bruku.